منولید ژئوممبران با استعمال از مواد پلیمری نظیر پلی اتیلن و پی او سی انجام می پذیرد . استفاده از ژئوممبران پلی اتیلن متداول تر نسبت به مدل PVC آن می باشد . پلی اتیلن پلیمری میباشد که ار پلیمریزاسیون مونومرهای اتیلن به دست می آید، چرخه ایجاد این فرآورده ار سال 1930 میلادی و در وضعیت فشار و دمای فراوان بالا مقدمه گردید . در وسط سال 1950 روشهای تولید در دماها و فشارهای پایین تر ارائه گردید که منجر به ایجاد پلی اتیلن با چگالی بالاتر، مقاومت مکانیکی برتر و تعداد زنجیرهای پلیمری اکثر شد این مصنوع بعدها به عنوان پلی اتیلن سبک (HDPE مخفف high density polyethylen) خوانده شد که نسبت به پلی اتیلن سبک و از نفوذناپذیری و مقاومت شیمیایی برتری برخوردار بود .
در ایجاد ژئوممبران در کارخانه ها در بخش اعظم مواقع از یکی از فرآیندهای: روزنرانی (Extrusion)، غلتک زنی و پخش اندود (Spread coating) به کارگیری می گردد .
ایجاد ژئوممبران در روند روزنرانی روشی است که در آن پلیمر مذاب به رخ ورقه های غیر مسلح خارج می شود و بلافاصله پس از خروج، وقتی که صفحه ژئوممبران هنوز گرم است، از طرز غلتک زنی به یک لایه الیافی متصل و یک دست تبدیل می گردد .
غلتک زنی دومین روش متداول در ساخت ژئوممبران میباشد . در این منش با عبور یک لایه پلیمری داغ از میان غلتک های گرم، ورق ژئوممبران ایجاد می شود .
ژئوممبران در این فرایند در رول هایی به پهنا 1/5 تا 10 متر ایجاد می شوند . رول های باریک ژئوممبران برای اتصال به یکدیگر و تولید ژئوممبران های عریض به کارخانه های دیگری انتقال می یابند . این صفحه ها را می بضاعت و توان به هر صورت که مسئله نیاز میباشد پباده سازی کرده تولید نمود و محدودیت میزان آن ها صرفاً تابع حالت حمل و نقل می باشد . ورقه ها پس از ایجاد بسته بندی شده و برای نصب به محل پروژه انتقال می یابند .
اما در تولید ژئوممبران عریض، علاوه بر کیفیت مواد اولیه، نورد ورق دوچندان حساس میباشد . اگر دستگاه های نورد و ساخت ژئوممبران کیفیت قابل قبولی نداشته باشند و اصول ذیربط رعایت نشود، ورقه های عریض ایجاد شده از کیفیت قابل قبولی برخوردار نخواهند بود . در این صورت ضخامت ورق ها در راستای پهنا یکسان نبوده و متغیر می باشد .